International Journal of Language and Translation Research

Absence of the Maxim of Ethics: Socio-cultural Contexts in Focus

Document Type : Original Article

Authors

1 English Department, Shahreza Branch, Islamic Azad University, Shahreza, Iran

2 English Department, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran

Abstract

The present position study provides arguments about different aspects of Grecian Maxims (Grice 1975) within the Persian socio-cultural, Islamic setting. According to one of the most reliable Islamic Shiite sources, Man La Yahdhoroh Al-Faghih (Vol. 4), people are allowed to tell lie in some circumstances, for specific purposes, e.g. in battlefields, out of discretion, for building up reconciliation among people, and when promising to secure family relations and foundations. Also, based on the Holy Quran, telling lie to save life, properties and family from real enemies, which is regarded as Taqiyyeh; namely, guard-avoidance (Holy Quran, Surah Al-Imran, 28; An-Nahl, 106; Al-Mo’min, 28) is permissible. This qualitative study is, therefore, aimed at investigating ethics in the Holy Quran, as a highly culture-specific element, to explain and exemplify the above-mentioned cases and demonstrate that ethics is a missing maxim in the framework of Grecian Cooperative Principles, at least in two respects, 1) ethics should govern Grice’s Maxim of Quality and 2) Maxim of Ethics does not allow us to draw on unpleasant, offensive discourse.

Keywords

Article Title [Persian]

فقدان اصل اخلاق: زمینه های اجتماعی-فرهنگی در کانون توجه

Abstract [Persian]

پژوهش حاضر استدلال هایی را در مورد جنبه های مختلف اصول گرایس (گرایس 1975) در فضای اجتماعی-فرهنگی و اسلامی -ایرانی ارائه می دهد. بر اساس یکی از معتبرترین منابع اسلامی شیعه، من لا یحضره الفقیه (جلد 4)، افراد مجاز به دروغ گفتن در برخی شرایط هستند، برای اهداف خاص، مثلاً در میدان‌ جنگ، از روی صلاحدید برای ایجاد آشتی بین مردم، و نیز زمانی که قول می‌دهید که روابط و پایه‌های خانوادگی را تضمین کنید. همچنین بر اساس قرآن کریم، دروغ گفتن برای نجات جان و مال و خانواده از دست دشمنان واقعی که تقیه شمرده شده است جایز است (قرآن کریم، سوره آل عمران، 28؛ نحل، 106؛ المؤمن، 28). از این رو، این پژوهش کیفی با هدف بررسی اخلاق در قرآن کریم به عنوان یک عنصر کاملاً فرهنگی خاص، برای تبیین و مصداق موارد یاد شده و نشان دادن این موضوع که اخلاق در چارچوب اصول همکاری گرایس یک اصل مفقود است، (حداقل از دو جنبه، 1- اخلاق باید بر اصل کیفیت گریس حاکم باشد و 2- اصل اخلاق به ما اجازه نمی دهد که از گفتمان ناخوشایند و توهین آمیز استفاده کنیم.) انجام شده است.
 
 

Keywords [Persian]

  • کلید واژه ها: اصول گرایس
  • اصول همکاری
  • تقیه
  • اصل اخلاق
  • گفتمان توهین آمیز

  1. Darighgoftar, S., & Ghaffari, F. (2012). Different Homeopathic Characters Violate Cooperative Principles Differently. International Journal of Linguistics, 4, 266-280.

    Grice, Herbert. P. (1975). Logic and conversation. 1975, 41-58.

    Hadi, A. (2013). A Critical Appraisal of Grice’s Cooperative Principle. Open Journal of Modern Linguistics, 3, 69-72. http://dx.doi.org/10.4236/ojml.2013.31008

    Jafari, K. (2000). Stories of Bohlool. Retrieved from Ahlul Bayt Digital Islamic Library Project team: http://www.al-islam.org/gallery/kids/Books/bohlool/index.htm

    Jia, L. I. (2008). The Violation of Cooperative Principle and the Four Maxims in Psychological Consulting. Canadian Social Science, 4, 87-95.

    Kecskes, I. (2019). The State University of New York.  Personal Communication.

    Ladegaard, H. J. (2009). Pragmatic Cooperation Revisited: Resistance and Non Cooperation as a Discursive Strategy in Asymmetrical Discourses. Journal of Pragmatics, 41, 649-666. http://dx.doi.org/10.1016/j.pragma.2008.09.021

    Leech, G. N. (1983). Principles of Pragmatics. New York: Longman.

    Levinson, S. (1983), Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.

    Mey, L. (2001). Pragmatics: An Introduction. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press: Blackwell Publishers  Ltd.

    1. Cole, & J. Morgan (Eds.), Syntax and semantics (pp. 41-58). New York: Academic Press.

    Robinson, B. (1989). The Cooperative Principle and Rationality. Grice, 22-40.

    Sperber, D. & Wilson, D. (1986), Relevance: Communication and Cognition. Cambridge, MA; Harvard University Press.

    Stokke, A. (2016). "Truthfulness and Grecian Cooperation." Grazer Philosophische Studien 93.3 (2016): 489-510. Web. 20 Feb. 2017.

    Thomas, Jenny. (1995). Meaning in Interaction: An introduction to pragmatics. London: Longman.

    Yule, G. (1996), Pragmatics. Oxford: Oxford University Press.

International Journal of Language and Translation Research
Volume 3, Issue 4 - Serial Number 4
December 2023
Pages 25-37
  • Receive Date: 10 January 2023
  • Revise Date: 15 April 2023
  • Accept Date: 20 October 2023